“Ne demeye yaratıldım ben?
Kim beni yaratıp mahkum etti
Böyle güneş ve ay altında dolanmaya
Açık göklerin altında, ebediyen?
Diğerleri yolculuklarını evlerine yapabilir
Akşam vakti pırıldayarak duran
Ama benim yuvam ormanın içi.
Yaban konaklarda uyumam gerek
Ve acı yağmurlar yıkamalı beni
Benim ocak başım fundaların ortasında
Geniş odalarında rüzgarlar patlıyor
Yağmur altında, iklimin kucağında.
Kutsalların kutsalı Jumala hiçbir zaman
Çağlar içinde bu çağda
Bu kadar çarpık kaderli bir çocuk
Sonsuza dek arkadaşsız olmaya mahkum
Göklerin altında babasız olmaya
Ve bir anne tarafından umursanmadan
Senin Jumala, beni yarattığın gibi
Çığlık çığlığa gezen bir martı misali
Fırtınadaki bir deniz kuşu
Arayıp duran sisli kayaları ve kıyıları
Kırlangıçlar üzerine güneş parlarken
Ve serçeler aydınlığına sahipken
Ve havanın kuşları mutluyken
O hiç ama hiç mutlu olmayan.
Ben Sari mutlu değilim.
Ah İlu, hayat kederli” (s. 51).
Tolkien, J.R.R. (2017). Kullervo’nun Hikâyesi, (çev. Çiğdem Erkal), İthaki Yayınları, İstanbul.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın