“Ben Bozkırkurdu koşarım boyuna
Ve bütün dünya karlara gömülmüş
Uçar kayın ağacından bir karga
Ama ne bir tavşan, ne karaca
Karacalara bayılırım oysa
Ah ne olur birini bulaydım
Alırdım dişlerimin, pençelerimin arasına
Bundan güzel şey var mıdır dünyada
Sokulurdum yanına yürekten, iyiliksever
Gevrek butlarına geçirirdim dişlerimi
Açık pembe kanını içerdim doya doya
Ardından ulurdum bütün gece tek başıma
Bir tavşan da olsa kabulüm hatta
Doyum olmaz sıcacık etine gece vakti
Ah, her şey benden yüz çevirdi
Ne varsa yaşamı biraz zevkli kılan
Ağardı çoktan kuyruğumdaki kıllar
Gözlerim de pek iyi seçemez oldu artık
Sevgili karıcığım öleli yıllar var
Ve koşuyorum şimdi düşlerimde karacalar.
Koşuyorum düşlerimde tavşanlar
Kış geceleri kulaklarımda rüzgarın uğultusu,
Gırtlağımdaki yangını karla söndürüyorum
Taşıyorum şeytana zavallı ruhumu.”
Hesse, Hermann(2019). Bozkırkurdu, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın