“(theodicy) Yunanca theos (Tanrı) ve dike (adalet) sözcüklerinden türetilen bir terim. Metafizikte, dünyanın Tann’nın yarattığı şekliyle temsil edilmesi, dünyanın bazı karakteristik özelliklerinin, genellikle ortakduyusal deneyimle çelişen özellikleri olması
gerektiğini kanıtlamanın bir yöntemini sunuyordu. Bunun için, Tanrı’nın iyiliği ve her şeye kadir olmasına bakarak, görünen kötülüklere ve çekilen acılara rağmen dünyanın kendisinin de iyi olması gerektiği sonucuna varılabilirdi. Leibniz ile takipçilerinin felsefi
iyimserliği (‘tüm olası dünyaların en iyisindeki her şey en iyi olan için’), Voltaire’in Candide‘inde acımasız biçimde alaya alınmıştı. Uzlaştırıcı, muhafazakar ideolojilerin rolünü oynadığı, başka din sosyologlarının yanında Max Weber tarafından da dikkat çekilmiş bir olgu olan teodiselerin eleştirel içerimleri de olabilir” (s. 726).
Marshall, Gordon (1999). Sosyoloji Sözlüğü, (çev. Osman Akınhay, Derya Kömürcü), Bilim ve Sanat Yayınları, Ankara.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın