Aleksandr Bogdanov – Kızıl Yıldız

“Mektup, Netti’min de çok iyi bildiği benim ana dilimde yazılmıştı. İşte mektupta okuduklarım:

‘Sevgili Lenni! Eski özel ilişkilerimle ilgili olarak seninle hiç konuşmadım, ama bunun nedeni, hayatımın hangi dönemi olursa olsun senden gizlemek istemem değildi. Ben senin parlak zekana ve soylu yüreğine derinden inanıyorum; bizim yaşam ilişkilerimizin bazılarının senin açından ne olursa olsun yabancı ve alışılmadık ilişkiler olduğundan kuşkum yok, eninde sonunda bu ilişkileri doğru anlayabilecek ve değerlendirebileceksin. Ama ben bir tek şeyden korktum… Hastalıktan sonra çalışma gücünü hızla toplamıştın, ama ruhsal dengene henüz tamamen kavuşamamıştın. Oysa konuşmalarında ve hareketlerinde her an ve her durumda soğukkanlı olman buna bağlıydı. Eğer her zaman insan ruhunun derinlerinde gizlenen geçmişten kalma içgüdülerin etkisiyle bir kadın olarak bana karşı eski dünyada hüküm sürmekte olan kabalık ve kölelikten kaynaklanan kötü bir davranış göstermiş olsaydın, bunun için kendini hiçbir zaman bağışlamazdın. Evet, sevgilim, kendine karşı sert, hatta genellikle acımasız biri olduğunu biliyorum. Bu özelliği, Dünya yüzünde ebediyen mücadeleyi öngören katı eğitimden alıyorsun. Ve bir anlık aptalca, marazi bir taşkınlık, senin açından sonsuza dek aşkımızın üzerine düşmüş kara bir leke olarak kalabilirdi.

Sevgili Lenni, seni rahatlatmak istiyorum ve bunu yapabilirim. Bir canlı üzerindeki sahiplik duygusunun yarattığı huzursuzluğu, insana duyulan aşkla karıştıran o kötü duygu ruhunda uyusun ve hiç uyanmasın. Benim başka özel ilişkim olmayacak. Bu konuda sana kolayca ve kendimden emin olarak söz verebilirim, çünkü sana olan aşkımın, yaşamsal öneme sahip yüce görevinde sana yardım etme isteğimin karşısında her şey çok küçük ve önemsiz kalıyor. Seni yalnızca bir kadın olarak değil, aynı zamanda çocuğunu, tehlikelerle dolu yeni ve yabancı bir hayata götüren bir anne gibi de seviyorum. Bu sevgi, bir insanın duyabileceği başka her türlü duygudan daha kuvvetli ve daha derin bir duygu. Bu yüzden de verdiğim sözde katlanamayacağım fedakarlık yoktur.

Hoşça kal, sevgilim, sevgili çocuğum.

Senin Netti’n.’

Mektubu bitirdiğimde Nella yüzüme soru sorar gibi baktı.

‘Haklıymışsınız,’ dedim ve Nella’nın elini öptüm.’’ (s. 133-135)

Bogdanov, Aleksandr (2009). Kızıl Yıldız, (çev. Ayşe Hacıhasanoğlu), Yordam Kitap, İstanbul.