“Füreya Koral, 1927’de Notre Dame de Sion Kız Lisesi’ni bitirmiş, bir süre İÜ Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’ne devam etmiştir. Bu arada özel keman dersleri almaya başlayarak 1940-44 arasında müzik eleştirileri yazmış ve çeviriler yapmıştır. Seramik çalışmalarına 1947’de gittiği İsviçre’de başlamış, 1949’da Fransız seramikçi Serré’nin önerisiyle Paris’te özel bir atölyede çalışmalarını sürdürmüştür. 1951’de Paris’te Galeri M.A.I’deki ilk seramik sergisini yurtiçi ve yurtdışındaki çeşitli sergiler izlemiştir. 1951’de Türkiye’ye döndükten sonra özel atölyesini açan ve çalışmalarını bağımsız olarak sürdüren sanatçı 1955’te Cannes, 1967’de de İstanbul Uluslararası Seramik sergilerinde gümüş madalya, 1962’de Prag sergisinde altın madalya almış; 1986’da da Sedat Simavi Vakfı Görsel Sanatlar Ödülü’nü Neş’e Erdok’la paylaşmıştır. Özellikle yüksek pişirimli, gözeneksiz, sert seramik haumuruyla (stoneware) çalışan Füreya önceleri geleneksel çini sanatının etkisiyle duvar panoları gerçekleştirmiştir. Marmara Oteli (1960, Ankara), Ulus İşhanı (1963, Ankara), Manifaturacılar Çarşısı (1963, İstanbul) ve Divan Oteli (1969, İstanbul) için yaptığı panolar bu dönemin önemli ürünleridir.
Anafartalar Çarşısı, Ulus
1960’ların ortalarında biçim araştırmalarına yönelen sanatçı özellikle biçim-doku ilişkileri üzerine yoğunlaşmış ve dokusal değerleri öne çıkarmıştır. Seramiğin mimarlıkla bütünleşmesi yolunda çaba gösteren Füreya gerçekleştirdiği çok sayıda tabağı da, bu doğrultuda, duvarın bir parçası olarak düşünmüştür. Sanatçı 1970’lerin ortalarında ev ve insanı konu alan ‘Seramik Evler’, ‘Mahalle’, ‘Seramik Kapı’ gibi kapı, ev, mahalle dizileri gerçekleştirmiştir.
Füreya’nın İsimsiz Evler Serisinden
1980’lerin sonundan başlayarak pişmiş toprakla çalışan sanatçı 1990’ların başında Yürüyen İnsanlar adını verdiği pişmiş toprak heykelcikler yapmış; gerçekleştirdiği bu stilize figürlerin çoğunun göz, karın, göğüs boşluklarında delikler açarak ya da kafatasını boşaltarak kişiliğini yitirmiş bir insan tipi yaratmıştır. 1991’de Plastik Sanatlar Derneği Onur Belgesi’ni alan Füreya, aynı yıl kendisine verilen Devlet Sanatçısı unvanını kabul etmemiştir.” (s. 556)
Arslan, Necla (2008). “Füreya”, Eczacıbaşı Sanat Ansiklopedisi, YEM Yayınları, İstanbul.
Yürüyen İnsanlar
Divan İstanbul
İstanbul’daki bir çalışmasından
Füreya’nın imzası
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın