HAYATA KARŞI BEŞER
Lâ’net bize, ey hayât;
sen ma’sûm
ve mübeccelsin!
Gür saçlarında hep şu bahârın günneşleri,
Şefkatli gözlerinde bütün gök, bütün deniz,
Bir ebr-i gonce-hîze bürünmüş be muhteriz,
Lâkin her iştiyâka gülen nazlı bir peri…
Tâ Rabbimizle gökteki hengâmeden beri,
Biz dâimâ güneşte siyah bir göz, en temiz
Vicdanda gizli bir leke fark etmek isteriz;
Asî biziz, biziz yine şâki-i müfterî.
Ey hüsn-i mültefit, bize aldanma; biz denî
Bir aşk-ı bî-sebât ile iğfâl eder seni,
Iğfâl eder, mülevves eder, sonra neş’esiz
Bir ân-ı sahvın oldu mu, levm eyleriz… Sakın
İncinme kendi kendine, içlenme, ey kadın,
Mel’ûn eden de biz seni tel’în eden de biz! (s. 64).
Fikret, Tevfik (2005). Halûk’un Defteri, Siyah Beyaz Klasik Yayınlar, İstanbul.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın