“Bırakıp gittin beni tüm kapılardan
Bıraktın beni yalnız bütün çöllerde
Gün doğdu aradım seni yitirdim öğlen vakti
Nereye gitsem yoktun kim derdi
Bir oda Sahra Çölü olacak böyle sensiz
Günlerden yine pazar ve sokaklarda insanlar
Ama seni andıran hiçkimse hiçbir şey yok
Bir gün ki daha yalnız dalgakırandan
Sessizliğe haykırdım yanıt yok
Bırakıp gittin beni hem var hem yoksun
Her yerde gözlerinden bırakıp gittin beni
Düşlerin yüreğinden bırakıp gittin beni
Bırakıp gittin beni bitmemiş tümce gibi
Beylik bir nesne gibi bir eşya bir iskemle gibi
Yaz bitince terkedilen yazlık ev gibi
Çekmecedeki kartpostal gibi
Senden geldim senden indim her halim senden eser
Yüzünü öte yana çevirsen ağlardım ve hep gizlerdim senden
Bir soğuk bakışın bile ölümdü
Bir iç çekişin bile ölümdü
Çiğnediğin şu gölgeye acıdın mı hiç” (s. 172-173).
Aragon, Louis (1993). Seçme Şiirler, (çev. Erdoğan Alkan), Yön Yayıncılık, İstanbul.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın