‘Bu portreyi hiç unutamadım. Sonraları neden bilmem bu portrenin eşini hiçbir yerde görmedim. Hala ondan söz ederken ”Duyuşen’inki” derim. Bu portrede Lenin, kendine bol gelen bir asker ceketi giymiş, zayıf çehreli, sakallıydı. Yaralı kolu sargılı aşağıya sarkıyor, arkaya kaykılmış kasketinin altından dikkatli ve sakin bakıyordu. Yumuşak, yüreğimizi ısıtan bakışları, sanki bize ”Bilseniz çocuklar, ne aydınlık günler, yarınlar var önümüzde!” diyordu. O zamanlar Lenin’in gerçekten beni düşündüğüne inanırdım.’ (s.26)
Aytmatov, Cengiz (2011). İlköğretmen, Elips Kitap, Ankara.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın