” “Ya aşk?” dedi Valerie.
“Ruhsal bir yükün altından kalkabilenler için güzeldir aşk. Deli gibi akan bir idrar nehrini sırtında ağzına kadar dolu bir çöp bidonuyla aşmaya çalışmak gibi”
“O kadar da kötü değildir!”
“Bir ön yargı biçimidir aşk. Benim yığınla ön yargım var zaten.”
Valerie pencereye gitti.
” Herkes eğleniyor, havuza giriyor, o oturmuş aya bakıyor.”
” Kocası yeni öldü. İnsaflı ol.”
Şişemi alıp odama gittim. Şortuma kadar soyunup yatağa girdim. Hiçbir şey asla uyum içinde değildi. İnsanlar buldukları her şeyi körü körüne benimsiyorlardı: komünizm, sağlıklı beslenme, zen, sörf, bale, ipnotizma, grup terapi, toplu seks, bisiklet, otlar, Katoliklik, halter, seyahat, inziva, vejetaryenlik, Hindistan, resim, yazmak, yontmak, bestelemek, orkestra yönetmek, sırt çantasıyla yollara düşmek, düşüp kalkmak, kumar oynamak, içki içmek, takılmak, yoğurt, Beethoven, Bach, Buda, İsa, TM, eroin, havuç suyu, intihar, ısmarlama takım elbiseler, uçakla seyahat, New York; sonra her şey buharlaşıp uçuyordu. Ölmeyi beklerken yapacak şey arıyordu insanlar. Seçim sahibi olmak da güzeldi.
Ben kendi seçimime başvurdum. Votka şişesini kaldırıp asıldım, sek. Aptal değildi bu Ruslar.” (s.189-190)
Bukowski, Charles (2019). Kadınlar, (çev. Avi Pardo), Parantez Yayıncılık, İstanbul.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın