“Bir organın yararlılığı, kökenini açıklamaz; tam aksine! Bir özelliğin kendini oluşturduğu sürenin çoğu boyunca bireyi korumaz ve birey için, her şeyden önce harici durumlar ve düşmanlarla mücadelesi olmak üzere, hiçbir yararı yoktur. Öyleyse her şeyden önce ‘yararlı’ olan nedir? ‘Neye bağlantılı olarak yararlı?’ diye sormalıyız. Örneğin bireyin uzun ömrü için yararlı olan, gücünün ve ihtişamının aleyhine olabilir. Bireyi koruyan, aynı zamanda evrimini durdurabilir. Diğer taraftan bir eksiklik, bir dejenerasyon, diğer organlar için bir uyarıcı vazifesi gördüğü oranda çok büyük bir yararlılığa sahip olabilir. Aynı şekilde bir ihtiyaç durumu, bireyi bir arada tuttuğu, ancak kendini harcamaktan koruduğu harcama ölçüsüne indirgediği oranda bir varoluş koşulu olabilir.- Parçalar (gıda, yer vs. için) arasında bir mücadele olarak bireyin kendisi: evrimi, bireysel parçaların zaferine veya hâkimiyetine, bir körelmeye, diğer parçaların bir ‘organ oluşuna’ bağlıdır. ‘Harici şartların’ etkisi, Darwin tarafından gülünç bir oranda fazladan tahmin edilmiştir: yaşam sürecindeki esaslı şey, özellikle içeride çalışan ve ‘harici şartlardan’ yararlanan ve bunları sömüren olağanüstü şekillendirici, biçim yaratıcı güçtür- İçeriden gelen bu yeni biçimler görüş amacıyla oluşturulmamışlardır; ne var ki, parçaların mücadelesinde yeni bir biçim kısmi bir yararlılıkla ilişkilendirilmeden uzun süre bırakılmaz ve daha sonra, kullanımına uygun olarak, kendi gittikçe daha etkisiz bir şekilde geliştirir” (Nietzsche, 2010: 413-414).
Nietzsche, Friedrich (2010a). Güç İstenci, (çev. Nilüfer Epçeli), Say Yayınları, İstanbul.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın