“tek istediğim bir oda, dedim. çok soğuk. ücretini öderim. bir haftalık ödeyemem ama şu anda soğuktan korunmak istiyorum. ölüyor olmak değil sorun, kaybolmak.
s.ktir git, dedi.kapı kapandı.
adını bilmediğim sokaklarda yürümeye başladım. ne tarafa gideceğimi bilmeden. bir sorun vardı ve ben adını koyamıyordum, bu yüzdendi bu kadar hüzün. incil gibi takılıp kalmıştı kafama. ne saçma sapan bir iş. büyük tufa. haritasız, insansız, yaban arıları sadece. taşlar. duvarlar. rüzgar. kamışım ve hayalarım uyuşmuş. canımın her istediğini bağırabilirdim sokaklarda, kimse duymazdı, kimse umursamazdı. umursamaları da gerekmezdi zaten. sevgi değildi aradığım. ama çok tuhaf bir şey vardı. kitaplarda asla sözü edilmeyen bir şey. anneler ve babalar da sözünü etmiyordu. örümcekler biliyordu ama. s.ktir git.
ilk kez olarak her şeyin BİR SAHİBİ OLDUĞU ve BİR KİLİDİ bulunduğunu fark ettim. her şey kilit altındaydı. hırsızlar, berduşlar ve kaçıklar için bir ders, düşler ülkesi Amerika”(s.99).
Bukowski, Charles ( 2016), Pis Moruğun Notları, (çev. Avi Pardo), Parantez Gazetecilik ve Yayıncılık Ltd., İstanbul.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın