“Kendimi bir bilgisayar gibi programladım. Sabahları 5.30’da kalkıyorum. Yarım saat jimnastik. Sonra, heladaki musluğa taktığım lastik boruyla soğuk duş. Giyinip kahvaltıdan önce biraz okuyorum. Herkesin uyuduğu bu sabah saatlerini seviyorum. Sabahları kendi kendime uyguladığım bu özel ‘faşizm’ özgürlük duygusu veriyor bana. Gün boyunca bir yığın ufak kural koyuyorum kendime. Her gün sekiz sayfa yazmak gibi. ‘Yenişehir’de bir öğle vakti’ romanını, işte böyle, her gün sekiz sayfa kuralıyla yazdım. Her gün sekiz sayfa, ne eksik, ne fazla. Öyle ki sekiz sayfa yazıp yazmamak konusu, o günlerde romanın kendisinden çok daha önemliydi.” (s. 219)
Soysal, Sevgi (1976). Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu, Bilgi Yayınevi, İstanbul.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın