Proust:
“Bazı bazı bir düşünce takılır kafama: sevilen bedeni uzun uzun incelemeye başlarım (uyuyan Albertine’in karşısında anlatıcı gibi). İncelemek demek karıştırmak demektir: içinde ne olduğunu görmek istermiş gibi, arzumun mekanik nedeni karşıt bedendeymiş gibi ötekinin bedenini karıştırırım (zamanın ne olduğunu anlamak için çalar saati söken çocuklara benzerim). Bu işlem soğuk ve şaşkın bir biçimde sürdürülür; şaşkın, dikkatliyimdir, karşımda görülmedik bir böcek varmış da birdenbire ondan korkmaz olmuşum gibi. Bedenin kimi bölümleri bu incelemeye özellikle elverişlidir: kirpikler, tırnaklar, saçların dibi, fazlasıyla parça nitelikli nesneler. Bir ölüyü fetişleştirmekte olduğum kesin. Kanıtı da şu: incelediğim beden kımıltısızlığından çıkarsa, bir şey yapmaya kalkarsa, arzum değişir, örneğin ötekinin düşündüğünü görürsem, arzum sapkın olmaktan çıkar, yeniden imgesel olur, bir İmge’ye, bir Bütün’e dönerim: yeniden, severim” (s. 68).
Barthes, Roland (2005). Bir Aşk Söyleminden Parçalar, (çev. Tahsin Yücel), Metis Yayınları, İstanbul.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın