28 Mart 1944 Salı
“Ve Peter… Peter’den vazgeçmek istemiyorum. Öyle sevgi dolu ki; ona hayranım. Aramızda o kadar güzel şeyler olabilir ki! Neden yaşlılar bu işe burunlarını sokuyorlar? İyi ki ben içimdekileri belli etmemeye alışkınım. Ona nasıl deli gibi vurulduğumu göstermemeyi çok güzel başarıyorum; peki, acaba o bir şey söyler mi? Onun yanağını da, rüyamda Petel’in yanağını hissettiğim gibi, yanağımda hissedebilecek miyim? Peter ve Petel, siz aynı kişisiniz! Bizi anlamıyorlar, hiç konuşmasak, sadece birlikte otursak da bunun bize yettiğini hiç anlamayacaklar. Bizi neyin birbirimize çektiğine akıl sır erdiremiyorlar. Tüm bu zorlukları ne zaman aşacağız? Yine de bunları yaşamak iyi; o zaman sonuç daha güzel olur. Başını kollarının üzerine koyup gözlerini kapattığında bir çocuktan farkı yok. Eğer Mouschi ile oynuyor veya ondan söz ediyorsa sevgi dolu oluyor. Patatesleri veya başka ağır bir şey taşınırken, yani iş esnasında güçlü…
Silahlı çarpışmalara veya karanlıkta hırsız girip girmediğine bakarken çok cesur. Çaresiz ve beceriksiz olduğu zamanlarda ise sevimli oluyor. En güzeli bana bir şey açıklaması; bunu, benim ona bir şey öğretmemden daha güzel buluyorum…” (s. 244)
Frank, Anne (2011). Hatıra Defteri, (çev. Hakan Kuyucu), Epsilon Yayınları, İstanbul.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın