Babil Sendromu
“Dünyaya acımasız yanılsamasını, amansız belirsizliğini yeniden kazandırmak için tek çözüm vardır: bilgilendirim ve programlamanın çözülüşü, kusursuzluğun başarısızlığa uğraması.
Babil Kulesi’nin yapılmasıyla kusursuz cinayetin çok yakının-dan geçtik. Neyse ki Tanrı, dilleri ayırarak, insanlar arasında karışıklık tohumları ekerek duruma el koydu. Çünkü, dillerin ayrılması, ancak anlam ve iletişim bakımından bir yıkımdır. Dilin kendisi bakımından, dilin zenginliği ve özgüllüğü bakımındansa Tanrının bir lütfudur – Tanrının, insanları cezalandırmak olan gizli amacına rağmen. Ama kim bilir? Belki de bu, Kadiri Mutlak’ın bir kurnazlığıdır.
Dillerin tümü, hiçbiri dışarıda kalmaksızın tümü, güzelliklerini ancak karşılaştırılamaz, birbirlerine indirgenemez olmalarından alırlar. Bu ayrım aracılığıyla çekiciliklerini kazanır, bu ötekilik aracılığıyla özlerindeki işbirlikçi niteliklerini taşırlar. Gerçek lanet, bizim dilin evrensel programlamasına tutsak edildiğimizde ortaya çıktı. Bütün dillerin, anlamın ve sağduyunun gölgesinde uyum içinde olabileceği iletişimin demokratik kurmacası. Sanal dillerle birlikte, anti-Babil’i, evrensel dili, içinde tüm dillerin birbirlerine karıştığı ve kendilerini birbirlerine peşkeş çektiği gerçek Babilona’yı icat etmek üzereyiz. Ötekiliğin büyülü yanılsamasyıla karşılaşan gerçek bir iletişim pezevenkliği.
Sanki diller birbirleriyle uzlaştırılabilirmiş gibi!.. Bu varsayımın kendisi bile saçma. Farklı, birbirlerinden yalnızca farklı olsalardı belki gerçekleştirilebilirdi bu. Ama diller farklı değildir; onlar ötekidir. Çoğul değil, tekildirler. Ve tekil olan her şey gibi uzlaştırılamazlar. Tekili, çoğula yeğlemek gerekir. Dillerin kaçınılmaz ayrılığını tüm nesnelere yaymak gerekir” (s. 113-114).
Baudrillard, Jean (2006). Kusursuz Cinayet, (çev. Necmettin Sevil), Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın