“İnsan kim olursa olsun her zaman ve her yerde aklının ve çıkarının ona söylediği gibi değil de canı nasıl istiyorsa öyle davranmayı sevmiştir. Kendi çıkarına karşı bir şeyi istemek, hatta bazen olumlu olarak istemek zorunda kalmak da (işte bu benim fikrim) mümkün. Kendi öz, bağımsız ve hür iraden, en garibinden de olsa kendi öz kaprisin, bazen çılgınlığa kadar varan hayal gücün… İşte tüm bunlar o ihmal edilen çıkarların çıkarıdır ki, hiçbir sınıflandırmaya gelmemekte ve tüm sistem ve teorileri allak bullak etmektedir. İnsanın isteklerinin normal ve erdemli olması lazım geldiğini nereden çıkardı acaba tüm o bilgeler? İnsan illaki kendi çıkarına uygun, makul bir isteğin gerekli olduğunu nereden çıkardılar acaba? İnsana gerekli olan, neye mal olursa olsun ve neye yol açarsa açsın bir şeyi özgürce isteyebilmesidir. E, gönül bu, ne isteyeceğini ise ancak şeytan bilir…”(s. 24).
Dostoyevski, Fyodor Mihayloviç(2015), Yeraltından Notlar, (çev. Fatma Arıkan – Serdar Arıkan), İthaki Yayınları, İstanbul.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın