Charles Baudelaire – Kötülük Çiçekleri

SES

“Kitaplığımıza yaslanıyordu beşiğim,

Her şey, loş Babil kütüphanesi gibi, orda,

Birbirine karışıyordu; roman, masal, bilim,

Latin külüyle Yunan tozu, iç içeydi orda.

Kitap sayfası gibi miniktim. Bir ses, kurnaz

Ve metin, dedi: “Tatlı bir çörektir Dünya;

Dilersen (ki bundan daha keyifli hiçbir şey olmaz!)

Dünya dolusu bir iştah verebilirim sana.”

Öteki, senin sesin: “Gel! birlikte, olasının,

Bilinmeyenin ötesine kanat açalım!”

Diyordu, rüzgarına benziyordu kumsalların.

Uğuldayan, nerden geldiğini anlamadığım,

Kulağı okşayan ve korkutan hayalet, sana,

“Peki! tatlı ses!” yanıtını vermiştim hemen.

 

Bu dert, bu kara yazgım, işte o günden sonra

Bırakmadı yakamı. Sonsuz bir varoluşun

Dekorları ardında, bir uçurumda, farklı,

Çok değişik, çok üzgün dünyaları görürüm,

Ve sezgimin kurbanı, ben, ayakkabılarımı

Isıran yılanları sürükleyip dururum.

İşte o günden sonra peygamberler gibiyim,

Issız çöle, denize ölesiye vurgunum;

Şölenlerde ağlarım, matemlerde gülerim,

En acı şarapları bile tatlı bulurum;

Olmamış sanarım gerçek olmuş olayları,

Gözlerim gökyüzünde, düşerim, her yan oyuk…

Ses avutur, der: “Aman, düşlerini iyi koru;

Delilerdeki düşler bilgelerde bile yok!””(s.286-287)

 

Baudelaire, Charles (2016), Kötülük Çiçekleri, (çev. Erdoğan Alkan), Varlık Yayınları, İstanbul.