“Eninde sonunda – ya da sınırda – bir fotoğrafı iyice görebilmek için en iyisi başka bir yana bakmak, ya da gözleri kapamaktır. “Görüntü için gerekli koşul, görmedir” demiş Janouch, Kafka’ya; Kafka da gülümseyerek yanıtlamış: “Biz nesneleri aklımızdan çıkarmak için fotoğraflarız. Öykülerim gözlerimi kapamamın bir yoludur.” Fotoğraf sessiz olmalıdır (yaygaracı fotoğraflar vardır, onları sevmem): bu bir ölçülülük sorunu değil, bir müzik sorunudur. Mutlak olan özellik ancak bir sessizlik hali ve çabası içinde sağlanabilir (gözlerimizi yummak görüntüyü sessizlikte konuşturmaktır). Fotoğrafın beni duygulandırması için onu her zamanki gibi zırvalardan geri çekmem gerekir: “Teknik”, “Gerçeklik”, Röportaj”, “Sanat”, vb.: susmak, gözlerimi kapatmak, ayrıntının kendi ahengiyle etkin bilince yükselmesine izin vermek”(s.69).
Barthes, Roland (2016), Camera Lucida (Fotoğraf Üzerine Düşünceler), (çev. Reha Akçakaya), Altıkırkbeş Yayın, İstanbul.
“…mutlak olarak saf olduğu sürece maske anlamdır…”
R. Avedon:
William Casby, Köle Doğdu, 1963
(s.49)
Salutatorium 
başarılı bir yazı tebrik ederim
BeğenLiked by 1 kişi