“Şarkı söyleyen birini dinlerken, aynı anda üç şey işitiriz. Tin ya da pes olan sesi, bu sesin uzunluğunu ya da kısalığını ve söylenen hece ya da harfi. Sesler aracılığı ile ezgiyi, bu seslerin süresi aracılığı ile ritmi, harfler ve heceler aracılığı ile de dile getirilen duyguyu kavrarız. Bunlar eş zamanlı oluştuğu için, dinleyeni aynı anda etkilemelidirler. Şu da açık ki biri, bu üç şeyi ayırt edemezse, bunların her birinin özelliklerini değerlendiremez ya da birbirleriyle uyumlu olup olmadıklarına karar veremez. Öte yandan herhangi bir yapıtın kusursuz olup olmadığına hükmetmek için bu özellikleri fark etmez kesinlikle gereklidir. Bu kanıya, salt seslerle, bunların niceliklerle ya da harflerle varılamaz. Bu ilkeler, sadece birlikte iken etkili olurlar. Ezginin unsurlarına dair bu kadar söz söylemek yeter” (s. 37).
Plutarkhos, Lucius Mestrius (2016). Müzik Üzerine, (çev. Didem Demiralp), Detay Yayıncılık, Ankara.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın