“(fr. agnosticisme; alm. Agnostizismus: ing. agnosticism).
Mutlak bilgiye yani deney alanını aşanın bilgisine ulaşılamayacağını öne süren öğreti. Bilinemezcilik insan zihninin mutlak bilgiye uluşma yeteneğinde olmadığını, eşyanın doğası üzerine doğru bilgi ortaya koyamayacağını bildirir. Her türlü metafiziğe karşı eleştirici bir tutum olarak beliren bu öğreti, deney dünyasının dışında bir başka varlık alanını varsayarken insanın bu alanın bilgisini edinemeyeceğini benimser. Bilinemezciliği madde dünyasının, duyulur dünyanın dışında herhangi bir varlık alanını yoksayan maddeci anlayışla karıştırmamak gerekir. Felsefesini eleştirici bir tutumla temellendiren Kant, her iki varlık alanım birbirinden ayırarak deney alanını olgular alanı, deneyi aşan alanı da kendinde şeylerin alanı (Noumenon) olarak belirledi…
…Bilinemezcilik gerçekte M.S.II. yüzyıla doğru ortaya çıkan, IV. yüzyıl sonlarında Aziz Augustinus’la gelişen, kutsal yaşamın da doğanın da tüm gizlerini bilinebilir olarak belirleyen, hatta onların bütünsel bilgilerine sezgiyle ulaşılabileceğini bildiren çok atılgan bir öğretinin, hıristiyan bilinirciliğinin bir eleştirisi olarak belirirken her türlü dogmacı tutumlarla da karşılaşır…” (s. 81-82).
Timuçin, Afşar (2004). Felsefe Sözlüğü, Bulut Yayınları, İstanbul.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın