“(fr. animisme; alm. Animismus; ing. animisim).
Her şeyde canlılık bulan öğreti. Düşünsel ve bedensel yaşamın ilkesi olarak tek bir ruhu benimseyen, böylece nesnelerde de insan ruhsallığına benzer bir ruhsallık bulan öğreti. Bu öğreti insanlığın tarihi kadar eski olan bir düşünce biçimine dayanır. Canlıcılık ruhun varlığını benimsemekle kalmaz, canlılığı madde dünyasına da götürür ve bu ikinci özelliğiyle ruhçuluktan ayrılır. Genel olarak nesnelerde insan ruhuna benzer bir ruh bulan tüm görüşleri canlıcılık diye adlandırmak doğru olur. Gerçekte her şeye, her olguya ve her nesneye canlılık yükleme eğilimi ilkel insanın başlıca eğilimidir. Ayrıca hemen bütün insanlarda canlıcı bir eğilim görülür demek hiç de yanlış olmaz” (s. 97).
Timuçin, Afşar (2004). Felsefe Sözlüğü, Bulut Yayınları, İstanbul.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın