J. R. R. Tolkien – Hobbit (Şiir 2)

 

“Soğuk, dumanlı dağların ardındaki ıraklara

Derin zindanlarla eski mağaralara

Düşmeli yolumuz gün doğmadan oralara

Efsunlu, soluk altını aramaya

 

Eskinin cüceleri kudretli büyüler yaptı

Çekiçler inerken çınlayan çanlar örneği

Karanlık şeylerin uyuduğu, derin mekanlarda

Otlakların aşağısındaki boş salonlarda

 

Kadim kral için, bir de lordu elflerin,

Dövüp işledirler nice menevişli altın yığınını

Ve yakalayıp ışığı sakladılar

Kılıcın kabzasındaki değerli taşlarda

 

Geçirdiler çiçeklenen yıldızları

Gümüş kolyelere, astılar ejderin barını taçlara

Ördüler telkâriye şavkını

Ayın ve güneşin.

 

Soğuk, sisli dağların ardındaki ıraklara

Derin zindanlarla eski mağaralara

Düşmeli yolumuz gün doğmadan oralara

Efsunlu, soluk altını aramaya

 

Orada uydular kadehler kendilerine

Ve altından harplar; hiçbir insanın varmadığı o yerde

Yattılar nice zaman ve söylendi nice şarkı

Ulaşmadan ne insanlar, ne elflerin kulağına.

 

Çamlar kükrüyordu yücelerde

Yeller uğulduyordu gecede.

Kızıldı ateş, yayıldı alevlerle;

Tutuştu ağaçlar meşaleler misali, ışık saçarak

 

Çanlar çalıyordu vadide

İnsanlar başlarını göğe kaldırdı soluk yüzlerle;

Ejderhanın gazabı yangından da yaman

Yerle bir etti kuleleriyle narin evlerini.

 

Ayın altında dumanlar tütüyordu dağdan;

Cüceler işitti ayak seslerini kıyametin.

Kaçtılar salonlarından ölümlerine

Ayın altında, onun ayaklarının dibine düşmeye.

 

Soğuk, sisli dağların ardındaki ıraklara

Derin zindanlarla eski mağaralara

Düşmeli yolumuz gün doğmadan oralara

Harplarımızla altınımızı ondan geri almaya!” (s. 25-27).

 

Tolkien J. R. R. (2011). Hobbit, (çev. Gamze Sarı), İthaki Yayınları, İstanbul.