Edebiyat ve Yaşam
…
“Kişi kendi nevrozlarıyla yazmaz. Nevroz, psikoz; bunlar, yaşam geçitleri değil, süreç kesintiye uğradığında, engellendiğinde, tıkandığında içine düşülen durumlardır. Hastalık bir süreç değil, “Nietzsche örneği”nde olduğu gibi, sürecin durmasıdır. Bu haliyle yazar da hasta değil, daha ziyade hekimdir, kendisinin ve dünyanın doktorudur. Dünya, hastalığın insanla karıştığı semptomlar bütünüdür. Bu durumda, edebiyat bir sağlık girişimi olarak ortaya çıkar: Yazarın illa ki büyük bir sağlığı olması gerekmez(atletizmdeki ikircilliğin aynısı burada da karşımıza çıkacaktır), onun karşı konulmaz küçük bir sağlığı vardır; kendisi için fazlasıyla büyük, fazlasıyla kuvvetli şeyler duymasından kaynaklanan bir küçük sağlık, tüm bunlar onu nefessiz bırakır, geçişleri yazarı tüketir, ama bir yandan da baskın, koca bir sağlığın imkansız kılacağı oluşlar sağlar ona bu küçük sağlık. Yazar görüp duyduklarından, gözleri kızarmış, kulakları delinmiş bir halde döner. Hangi sağlık, insan tarafından ve insanların içinde, organizmalar ve türler tarafından ve onların içinde hapsedildiği her yerde yaşamı özgürleştirmeye yetebilir? Sürdüğü kadarıyla Spinoza’nın, geçişe açılan, yeni bir görünün baştan sona belirtisi olan küçük sağlığı”(s.12).
Deleuze, Gilles(2013). Kritik ve Klinik, (çev. İnci Uysal), Norgunk Yayıncılık, İstanbul.
Gilles Deleuze(1925-1995)
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın