“Nazilerin iktidara gelmesini izleyen ulusal yenilenme atmosferi içinde, kültürel ve tarihsel önem taşıyan herkes için Alman vatanseverliği örneklerini ön plana çıkarmak kaçınılmaz hale geldi. Bu nedenle, tahmin edilebileceği üzere, Lewicki tarafından detaylı bir şekilde incelenmek üzere seçilen mektuplar çok ünlü olacak ve ne zaman Mozart’ın bir eseri sahneye konulacak olsa vurgulanacaktı. Böylece Mozart hakkındaki hemen hemen bütün yazılar, ister konser ve opera programlarında olsun, ister gazete haberlerinde ve müzikoloji dergilerinde, bestecinin anavatanına duyduğu sevgiyi vurgulayan aynı duyguları yansıtıyordu.
Piyanist Şef ve aynı zamanda Nazi Parti üyesi Hans Weisbach (1885 – 1961) yönetimdeki Viyana Senfoni Orkestrası Bükreş, 1941
Aslında Birinci Dünya Savaşı’ndan itibaren Mozart hakkında çıkan tüm literatürde sabit bir şekilde belirtildiği gibi, bestecinin milliyetçi görüşünü tekdüze bir şekilde tekrarlayan bu devasa materyal yığınını incelemek yerine, Nazilerin, Mozart’ın Almanlığını kendi politik ve ideolojik amaçları doğrultusunda uyarlamayı ne ölçüde başardığını incelemek çok daha yararlı olacaktır. İlk hedeflerden biri, Avusturya Cumhuriyeti’nin bağımsızlığını sarsmak ve eninde sonunda oluşacak Almanya-Avusturya birleşmesi için zemin hazırlamaktı. Bu açıdan Mozart’ın mirası, besteci üzerinde hak iddia etmeye devam eden Avusturyalılara karşı yararlı bir kültürel propaganda silahı olarak sömürüldü.” (s. 35-36)
Levi, Erik (2011). Mozart ve Naziler, (çev. Dilek B. Cenkciler), Kırmızı Kedi Yayınevi, İstanbul.
Nazi döneminden sonra Viyana Filarmoni Orkestrası, 1956
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın