“Başka bir şey değil, ama sadece arzu ve toplumsallık vardır. Toplumsal yeniden-üretimin en bastırıcı ve en ölümcül biçimleri dahi, böylesi bir üretimin, analiz etmemiz gereken çeşitli koşullar altında verdiği netice olan bir organizasyon dahilinde arzu tarafından üretilirler. Siyaset felsefesinin temel sorusunun hala Spinoza’nın ortaya koyduğu (ve Wilhelm Rich’ın yeniden keşfettiği) soru olmasının nedeni budur: “İnsanlar neden kendi kullukları için inatla, sanki kendi kurtuluşlarıymış gibi savaşıyorlar?” İnsanların “daha çok vergi! daha az ekmek!” diye bağırma noktasına gelmeleri nasıl mümkün oluyor? Rich’ın söylediği gibi, hayret verici olan şey bazı insanların çalması, diğerlerinin greve gitmesi değildir, daha ziyade, aç olanların muntazam bir şekilde çalmaması ve sömürülenlerin sürekli olarak grevde olmamasıdır: yüz yıllarca sömürüldükten sonra, insanlar aşağılanmaya ve köleleştirilmeye nasıl tahammül edebiliyorlar, hem de aşağılanma ve köleliği sadece başkaları için değil kendileri için de istedikleri bir noktaya kadar? Reich faşizmi açıklamak için kitlelerin cehaletine ve yanılsamasına başvurmadığında, ve arzuya göre, arzuya dayanarak bir açıklama öne sürdüğünde bir düşünür olarak en etkileyici anındadır: hayır, kitleler aldatılmadılar; belirli bir aşamada, belirli koşullar altında onlar faşizmi arzuladılar, ve açıklanması gereken şey de sürü arzusunun işte bu sapkınlığıdır (Reich, Psychologie de masse du fascisme)” (s. 51).
Deleuze, Gilles ve Guattari, Felix (2014). Anti-Ödipus (Kapitalizm ve Şizofreni), (çev. Fahrettin Ege, Hakan Erdoğan, Mustafa Yiğitalp), Bilim ve Sosyalizm Yayınları, Ankara.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın