“Söylem ‘gerçek izlenimi yaratmak amacında’ olduğundan vicdanını rahat tutmak için bir takım ufak tefek olaylar aktarır; büyük yapıların, ciddi simgelerin, görkemli anlamların da bu olayların oluşturduğu önemsiz dipyüzeyden sıyrılarak ortaya çıktıkları sanılır: böylece tüm eleştiri betikte anlamsız bir şeyler olduğu, bir başka deyişle, aslında, doğadan bir şeyler olduğu düşüncesine dayanır: anlam, yüceliğini, yine de not edilmiş olan, ikincil görevinin yalnızca karşıtlaştırıcı olacağı bir anlam-dışılıktan alır. Oysa yapı düşüncesi, esas olanın görünür olandan, anlamsızın anlamlıdan ayrılmasını kaldırmaz; yapı bir resim, bir çizelge, ölçekli bir çizim değildir: her şey bir anlam taşır. Buna inanmak için, temel özgür seçim edimlerini (bunlar görünüşte çok önemsizdirler) gözlemlemek yeterlidir, bunların tekbiçimli dizisi başlamak/ sonuçlanmak ya da sürmek/ durmak türündedir.” (s. 55)
Barthes, Roland (1996). S/Z, (çev. Sündüz Öztürk Kasar), YKY, İstanbul.
Salutatorium 
Bir Cevap Yazın